Mijn naam is Anne, geboren en getogen Hagenees. Twaalf jaar
geleden ben ik vanwege het werk van man in Brabant komen wonen.
Ik ga dit blog schrijven omdat ik er nu toch wel eens
erachter wil komen of er nu werkelijk zo’n grote verschillen zijn tussen leven
in de grote stad en leven op het platteland of dat het wel meevalt met die
verschillen. In deze eerste blog schrijf ik een stukje over wat ons ertoe heeft
gebracht om in Brabant te gaan wonen.
Naar Amstelveen
Ik ben vanuit Den Haag naar Amstelveen verhuisd om bij mijn
lief, die daar aan het studeren was, te gaan wonen. Gaandeweg het leven daar
kwam ik er achter dat er (anders dan in mijn jeugd) in de Randstad veel druk ligt
op een heleboel dingen. Er zijn wachtlijsten voor van alles en nog wat zoals
bijvoorbeeld voor kinderopvang, lagere scholen, sportclubs en er zijn
toelatingstoetsen voor middelbare scholen. Dit maakt dat je niet altijd naar de
middelbare school van jouw eerste keuze kan gaan. Tot ver buiten het
stadscentrum moet er parkeergeld worden betaald. Daarnaast wordt er veel en
hard gewerkt omdat alle hoge lokale prijzen met slechts één inkomen per
huishouden amper te dragen zijn. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar dat
betekent wel dat er weinig ruimte overblijft voor sociale activiteiten. In die
tijd hadden wij nog twee kleine kinderen, dan ben je sowieso al meer aan huis
gebonden. Jammer, als dan iedereen ofwel aan het werken ofwel aan het uitrusten
is. We kregen toen erg de behoefte om ergen te gaan wonen waar mensen nog wel
tijd voor elkaar hebben. Brabant was in onze beleving de belichaming zoals
bezongen in menig lied. Dus toen de mogelijkheid zich voordeed om in Brabant te
gaan werken en wonen, hebben wij die met beide handen aangegrepen.
In Brabant
In mijn beleving was Brabant de provincie van de
gezelligheid, de lol en het carnaval en meer tijd voor elkaar en minder druk op
voorzieningen, maar toch ook wel van de boerderie. Vooral die eerste paar zaken
spraken mij natuurlijk wel aan. Carnaval kennen wij als randstedelingen
natuurlijk niet echt. Om verder te integreren spreek je wat af met moeders van
school, je wordt lid van de lokale sportclub. Kortom je probeert je zo snel
mogelijk te settelen in het sociale leven. Dan komt er een toverwoord naar
boven ‘investeren in relaties’. Om vrienden te krijgen moet je wel investeren
in relaties, want mensen komen niet vanzelf naar je toe ook niet op het platteland (behalve natuurlijk als je een bekende Nederlander bent, maar dat ben ik
niet). Mensen uitnodigen, en hopen dat je terug wordt uitgenodigd. Je stoot je
neus een paar keer omdat mensen wel roepen dat het volgende feestje bij hun is,
maar je dan toch niet uitnodigen. Dat is dan wel zo, maar niet met jou. Er moet
dus wel aan de vriendschappen worden gewerkt Je hebt het namelijk zo gezellig
als je het zelf maakt. Naar mijn mening maakt het wat dit betreft dus niet
zoveel uit of je nieuw in dorp of in de grote stad komt. Hierin zijn grote stad
en platteland dus niet zo verschillend. Investeren moet overal.
In volgende edities ga ik opzoek naar waarin Brabant en Den
Haag dan wel verschillen.
